Για τους περισσότερους οι έννοιες του «παγκόσμιου χωριού» και της εύκολης επικοινωνίας με κάθε γωνιά της Γης συνιστούν κατακτήσεις των τελευταίων χρόνων, απόλυτα ταυτισμένες με το Διαδίκτυο. Για κάποιους συμπολίτες μας όμως οι φιλίες με Νεοζηλανδούς και Νοτιοαμερικανούς άρχισαν να δημιουργούνται πολύ πριν από το facebook. «Για να επικοινωνήσω δεν χρειάζομαι ούτε σύνδεση στο Ιnternet ούτε καλώδια ούτε τίποτα, μόνο λίγο ρεύμα και τον ασύρματο πομποδέκτη μου» τονίζει ο ραδιοερασιτέχνης κ. Δημήτρης Πάλλης.
«Ο ραδιοερασιτεχνισμός...
είναι ένα πολυεπίπεδο χόμπι. Κατ΄ αρχάς προάγει την επικοινωνία. Επίσης κάθε ραδιοερασιτέχνης είναι ένας τεχνίτης, προσπαθεί να βελτιώσει τον εξοπλισμό του και να βρει λύσεις σε τεχνολογικά προβλήματα» υπογραμμίζει ο κ. Παναγιώτης Ντάντης, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια δραστηριοποιείται στην Ενωση Ραδιοερασιτεχνών Ελλάδας. «Οι συνομιλίες περιλαμβάνουν από τεχνικά θέματα ως την τουριστική προβολή. Φροντίζουμε πάντα να προβάλλουμε την ομορφιά της Ελλάδας, ενώ μου έχει τύχει να με καλέσουν για διακοπές ακόμη και στην Ιαπωνία» σημειώνει ο κ. Ντάντης.
Εκτός από την επικοινωνία και τη συμβολή τους στην τεχνολογική εξέλιξη οι ραδιοερασιτέχνες αποδεικνύονται πολύτιμοι και σε έκτακτες περιπτώσεις. «Σε σεισμούς ή άλλες φυσικές καταστροφές είμαστε πάντα εκεί για να βοηθήσουμε στις επικοινωνίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Καλαμάτας στον σεισμό του 1986, όταν δεν υπήρχαν τα κινητά τηλέφωνα. Είχαν πέσει οι τηλεφωνικές γραμμές και οι συνομιλίες μεταξύ των Αρχών γίνονταν από τις ραδιοερασιτεχνικές συχνότητες. Παρόμοια ήταν και η κατάσταση στον σεισμό του 1999, όταν τα δίκτυα της κινητής τηλεφωνίας κατέρρευσαν» εξηγεί ο κ. Σωτήρης Βανικιώτης, γενικός γραμματέας της Ενωσης Ελλήνων Ραδιοερασιτεχνών και υπεύθυνος της Ομάδας Εκτακτης Ανάγκης ενώ ο κ. Πάλλης συμπληρώνει ότι είναι «λάθος να εξαρτάμε τις επικοινωνίες μας τόσο πολύ από δίκτυα που προορίζονται για εμπορική χρήση. Είναι σημαντικό να υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις δυνατότητες που μας δίνουν τα ερτζιανά κύματα».
Αν και χόμπι ο ραδιοερασιτεχνισμός και οι διάφορες εκφάνσεις του ρυθμίζονται από τη νομοθεσία. Στη χώρα μας προβλέπονται δύο ειδών άδειες, οι οποίες δίνονται κατόπιν εξετάσεων. Η πρώτη κατηγορία (SV) απαιτεί εξέταση στον κώδικα Μορς και δίνει δικαίωμα χρήσης οποιασδήποτε ραδιοερασιτεχνικής μπάντας ενώ για απόκτηση της άδειας της κατηγορίας δύο (SW) δεν απαιτείται εξέταση στα Μορς, δίνονται όμως σαφώς πιο περιορισμένα δικαιώματα. «Αυτή την εποχή εξετάζεται η αναθεώρηση του νομοθετικού πλαισίου. Πάμε σε μια εναρμόνιση με την Ευρώπη και σε αύξηση των δικαιωμάτων που θα έχουν οι ραδιοερασιτέχνες της κατηγορίας SW. Δυστυχώς όμως παραμένει η εξέταση στα Μορς, κάτι που δεν γίνεται πουθενά αλλού στον κόσμο. Η επικοινωνία με κώδικα Μορς δεν χρησιμοποιείται πλέον σε κανέναν επαγγελματικό τομέα. Μόνο οι “Δεινόσαυροι” επιμένουν στην εφαρμογή του» δηλώνει ο κ. Ντάντης ενώ ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ραδιοερασιτεχνών κ. Κωνσταντίνος Κράλογλου, ραδιοερασιτέχνης για περισσότερα από 50 χρόνια, τονίζει ότι «στη χώρα μας υπάρχουν 6.000 ραδιοερασιτέχνες με άδεια. Επειδή όμως η εκμάθηση του κώδικα Μορς είναι δύσκολη,δυσκολευόμαστε να προσελκύσουμε νέους ανθρώπους,ενώ αρκετοί επιλέγουν να λειτουργούν τους πομποδέκτες τους χωρίς άδεια,αφού οι εξετάσεις για το δίπλωμα είναι επίπονες εξαιτίας του κώδικα. Πλέον η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα αποκωδικοποίησης μηνυμάτων Μορς μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή».
Τι εστί ραδιοερασιτεχνισμός
Με τον όρο «ραδιοερασιτεχνισμός» δεν περιγράφονται οι πάλαι ποτέ ηρωικοί πειρατικοί σταθμοί όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Το συνθετικό «ερασιτεχνισμός» στη λέξη δεν αναφέρεται στις δεξιότητες και στις γνώσεις των χρηστών, αφού οι περισσότεροι είναι πολύ καλοί γνώστες της τεχνολογίας, αλλά στο ότι δεν πρόκειται για κερδοσκοπική δραστηριότητα. Πρόκειται για εραστές της τεχνολογίας που εκμεταλλεύονται τα ερτζιανά, και ιδιαιτέρως τα βραχέα κύματα, προκειμένου να επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι απαρχές του ραδιοερασιτεχνισμού βρίσκονται στην αυγή του προηγούμενου αιώνα στην Αμερική, την εποχή όπου τα ραδιοφωνικά κύματα άρχισαν να χρησιμοποιούνται για εμπορικούς σκοπούς. Οι κρατικές αρχές παραμέρισαν τους ραδιοερασιτέχνες, εξορίζοντάς τους στα βραχέα κύματα, διότι πίστευαν πως δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Οι επίμονοι όμως αυτοί χομπίστες κατάφεραν να εξελίξουν τις δυνατότητές τους, πειραματιζόμενοι, και κατέληξαν να επικοινωνούν με την άλλη άκρη της Γης χωρίς την παρέμβαση κανενός καλωδίου και κανενός... φουσκωμένου λογαριασμού.
Από μικροί παίζουν στα δάχτυλα το αλφάβητο Μορς
«Αγαπημένο μου μάθημα η Φυσική»
Ο Γιάννης Βλαχογεωργακόπουλος είναι ένας από τους νεότερους έλληνες ραδιοερασιτέχνες, 14 ετών. Ξέρει να χειρίζεται τον κώδικα Μορς από 12 ετών, όμως πρέπει να περιμένει να κλείσει τα 16 του για να αποκτήσει το σχετικό δίπλωμα. « Και οι δυο γονείς μου είναι ραδιοερασιτέχνες. Επιπλέον η επικοινωνία με τον ασύρματο έχει πολλά στοιχεία Φυσικής, που είναι το αγαπημένο μου μάθημα. Δυστυχώς στην ηλικία μου δεν υπάρχουν πολλά παιδιά που να μπορούμε να μιλήσουμε μέσω των πομποδεκτών μας».«Ούτε chat ούτε Skype. Μοναδικό!»
Ο Παντελής Πάντσιος, 17 ετών, θυμώνει όποτε οι φίλοι του απορούν με το χόμπι του. «Η ραδιοερασιτεχνική επικοινωνία είναι κάτι το μοναδικό, δεν έχει καμία σχέση με τα chat και τo Skype. Είναι κάτι στο οποίο έχεις συμβάλει ο ίδιος για να δημιουργηθεί, αγωνιάς κάθε λεπτό μη χάσεις τον συνομιλητή σου». Θέλει να διατηρηθούν τα Μορς στις εξετάσεις του ραδιοερασιτεχνισμού. « Θεωρώ πως ο κώδικας Μορς έχει τρομερό ενδιαφέρον. Επιπλέον στις συχνότητες που συνομιλούμε εμείς πολλές φορές είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσεις τον ήχο των Μορς παρά μια φωνή ».Πηγή: "Το Βήμα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου